Το τραύμα, ιδιαίτερα όταν αυτό επιτελείται σε πρώιμα στάδια ανάπτυξης, περιορίζει την ικανότητά μας να είμαστε πραγματικά σε επαφή με τον εαυτό μας και τους άλλους και να εκδηλώνουμε το θετικό δυναμικό μας. Ακόμη κι αν δεν το θυμόμαστε ή υπάρχει θαμμένο μέσα μας ή δεν του δίνουμε την προσοχή μας, αυτό είναι εκεί και είναι ενεργό. Ως αποτέλεσμα, η ζωτική μας δύναμη κι ενέργεια εξασθενούν, εγείροντας ψυχολογικά ή σωματικά προβλήματα. Υπονομεύεται η ικανότητα αυτορρύθμισης, η αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, ενώ συχνές είναι και οι δυσλειτουργίες σε επίπεδο κάθε είδους σχέσης.
Ανάλογα με το πόσο βαθύ και σοβαρό είναι το τραύμα, η θεραπεία στοχεύει στην όσο το δυνατόν πληρέστερη εξάλειψή του και αντικατάστασή του με υγιή και ενδυναμωτικά εσωτερικά πρότυπα που θα οδηγήσουν σε μια θετική αίσθηση του εαυτού, στην αυτορρύθμιση και στην ικανότητα δημιουργίας παραγωγικών και ικανοποιητικών σχέσεων. Γιατί σε κανέναν δεν αξίζει να ζει με το τραύμα του!